In 2003 kwam Achmed met z’n broertje en ouders vanuit Irak naar Nederland. Het gezin werd opgevangen in een Asielzoekerscentrum in Heerenveen. Nadat zij een verblijfvergunning hadden gekregen verhuisde het gezin naar Hoofddorp. De twee zoons wilden graag voetballen. Door de gemeente Haarlemmermeer werden zij gewezen op Stichting Leergeld Haarlemmermeer.

Gezinnen met een minimum inkomen kunnen een beroep doen op deze stichting omdat zij het mogelijk maken dat schoolgaande kinderen van 4-18 jaar die in een gezin met minimum inkomen opgroeien kunnen sporten, instrumenten leren bespelen en aan activiteiten als onder meer schoolexcursies mee kunnen doen.

Doordat de beide jongens lid werden van een voetbalvereniging UNO in Hoofddorp leerden zij om in een team samen te werken en met elkaar te scoren op het voetbalveld. “Het voetballen heeft mijn persoonlijke ontwikkeling bevorderd met name op het gebied van sociale vaardigheden en we hebben geleerd om als team een doel te bereiken”, geeft Achmed aan. “Het feit dat ik heb gevoetbald heeft mij ook voordeel opgeleverd bij de aanname voor mijn studie geneeskunde. Je weet immers hoe je in een team moet functioneren en dat is in een ziekenhuis ook heel belangrijk.”

Al in groep 8 van de basisschool wist Achmed dat hij geneeskunde wilde gaan studeren. Neven van hem studeerden geneeskunde en tandheelkunde. Toch heeft hij ook goed gekeken naar andere studies om zeker te weten dat hij de juiste studie zou kiezen. Toen hij eenmaal zijn keuze had bepaald had hij er alles voor over om zijn doel te bereiken.  Dit deed hij door veel toetsen van voorgaande studiejaren te oefenen. Daarnaast moest hij een motivatie brief maken waarbij zijn ouders en vrienden hem hebben geholpen.

De toets was in het Engels en dat was voor hem geen probleem omdat zijn moeder de eerste jaren in Nederland vooral in het Engels communiceerde. Voor hem een groot voordeel, omdat hij daardoor de toets goed kon begrijpen en beantwoorden.

De eerste ronde van de intakeprocedure sloot hij af met een bijzondere prestatie door 7e te worden van de 500 deelnemers en de tweede ronde was een gesprek waarin zijn motivatie om arts te worden zo duidelijk door hem werd overgebracht dat hij werd aangenomen voor de studie geneeskunde. Inmiddels heeft hij al zijn eerste twee voortgangstoetsen gemaakt. Bij de eerste toets wist hij zich al tussen de bovenste 5% van de deelnemers te scharen.

Zijn gedrevenheid is groot en hij vertelt: “Zonder Leergeld zou ik nooit aan voetbal hebben gedaan en ook geen keyboard hebben gespeeld. In Irak had ik deze kansen waarschijnlijk niet gehad, maar kinderen die in Nederland opgroeien krijgen die kansen wel en zijn ook heel gedreven. Hierdoor leer je sociale contacten te leggen en krijg je een vriendenkring. Ik was verrast  hoeveel medestudenten van mij naast hun studie een topsport bedrijven of aan het conservatorium studeren. Een buitenlandse presentator heeft tijdens de Olympische spelen gezegd:“Nederland is een klein landje met heel veel talent” en dat heb ik zelf nu ook ervaren.